Love
























Love is cruel. Love is sweet.
Love can break your heart. Love fills your heart with joy. Love is fast heartbeat. Love is a safe warm hug. Love can be platonic. Love helps you see things clearly. Love makes you blind. Love makes you cry silently at night. Love makes you smile while you drive alone for work in the morning. Love grows bigger. Love dies. Love is hard to find. Love is right there in front of you. Love plays with your mind. Love messes with your heart. Love gives you butterflies in the stomach. Love involves desire. Love can be passionate. Love is familiar. Love is chemistry. Love is having nothing in common and yet being in love. Love is knowing when to let go. Love is never letting go. There are no rules in love. And if you think you know them, think again, because love is smarter than you and me.

By me

2


Έγινες 2 χρονών.

Πέρασαν 2 χρόνια από τότε που σε κράτησα για πρώτη φορά αγκαλιά. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Και τώρα, 2 χρόνια μετά μου πιάνεις εσύ το πρόσωπό μου με τα δύο σου τα χεράκια και μου λες: «Σ αγαπώ πολύ μανούλα και τόσο τόσο». Ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν 2 χρόνια. Σαν χθες μου φαίνεται που τέτοια εποχή (πιο καλοκαιρινός καιρός βέβαια) καθόμασταν στην βεράντα και κάθε μισή ώρα πεταγόμουν στο δωμάτιο σου να σε δω να κοιμάσαι και αναρωτιόμουν «είναι αλήθεια; Είναι δικό μου;;;». Και τώρα μια φωνούλα ακούγεται να με φωνάζει «έλα εδώ μανούλα στο δωμάτιό μου!».
Τώρα τρέχεις στην παιδική χαρά, ανεβαίνεις μόνη σου τα σκαλιά, κάνεις ποδήλατο και μου κουνάς δασκαλίστικα το δάχτυλο (όπως κάνω εγώ) όταν σε μαλώνω και μου λες «μην μου λες όχι μαμά!».
Περνάει ο καιρός και δεν θέλω να μεγαλώσεις αλλά από την άλλη κάθε μέρα που περνάει είναι μια αποκάλυψη! Μαθαίνεις γρήγορα, μας μιλάς, μαθαίνεις να εκφράζεσαι, να τραγουδάς, να χορεύεις…και μας τρελαίνεις!!
Σου εύχομαι να είσαι πάντα γελαστή, έτσι ανεξάρτητη και ναζιάρα όπως είσαι και να έχεις πάντα ανθρώπους γύρω σου που να σε αγαπάνε. Όπως και τώρα. Γιατί σε αγαπάμε πολύ καρδούλα μου.

Χρόνια σου πολλά
Η μαμά σου

New Entry

Σας το είπα (σε μερικούς απο εσάς) οτι διανύω μια δημιουργική φάση της ζωής μου!!! Σας προετοίμασα δεν μπορείτε να πείτε. Με την ευκαιρία λοιπόν των βασιλικών γάμων της Κείτ και του Ουίλιαμ (τι εννοείς που κολλάνε αυτοί; παντού αγάπη μου) σας ανακοινώνω και την δημιουργία αλλου ένα blog απο ...moi! το Sweet Life of mine. Ένα photoblog της καθημερινότητάς μου. Ελπίζω να σας αρέσει. Σας περιμένω και εκεί λοιπόν, όποτε βρήσκετε λίγο χρόνο! (ναι ναί ξέρω τώρα δεν μπορείτε, βλέπετε ΤΟ γάμο).

Η Νονά μας

Πάει καιρός τώρα που έχω να γράψω στο μπλογκάκι μου. Τρέχω γενικώς και έχω και το νέο μου μπλόγκ το οποίο μου τρώει χρόνο οπότε, ήρθε κι έδεσε. Έχω εδώ και 2 εβδομάδες όμως που θέλω να γράψω για την νονά μας και τελικά τα κατάφερα! Ιδού λοιπόν…

Η πρώτη μας γνωριμία ήταν πριν 9 χρόνια, στο ξενοδοχείο Athens Plaza, όπου γινόταν η πρώτη συνάντηση για το μεταπτυχιακό που θα ακολουθούσα εκείνη την χρονιά. Ξέρετε, σαν την πρώτη μέρα σε καινούργιο σχολείο, όλοι έψαχναν με το βλέμμα έναν «φίλο» να πουν μια κουβέντα, να σπάσει ο πάγος. Μία ψηλή κοπέλα με ωραίο κότσο στα μαλλιά κάθισε μπροστά μου στην αίθουσα. «Γαμώτο πάλι δεν θα βλέπω. Τι γκαντεμιά όλοι οι ψηλοί μπροστά μου πια!». Ε, αυτή η ψηλή κοπέλα έμελλε από εκείνη τη στιγμή να γίνει η καλύτερη μου φίλη. Η Ειρήνη μου.

Τι να πει κανείς για την Ειρήνη; Είναι σα να ήρθε η χαρά θεού στη γή και μεταμορφώθηκε σε ένα 2μετρο πλάσμα (καλά καλά 1.87 για την ακρίβεια). Πάντα χαμογελαστή, με αστείρευτο χιούμορ, αυτό που μερικές φορές μόνο εμείς οι 2 καταλαβαίνουμε αλλά δεν μας νοιάζει (κιιικ;). Πάντα να γίνεται χαλί να την πατήσεις, πάντα να είναι δίπλα σου όταν σου συμβαίνει κάτι. Ποτέ να μην ξεχνάει τα γενέθλια σου (ούτε τη γιορτή σου, ούτε του άντρα σου, ούτε της μαμάς σου……so not me…), πάντα να έρχεται σπίτι σου με γεμάτα χέρια, λατρεύει τα παιδιά και τα παιδιά την λατρεύουν κι αυτά (ξέρετε πως τα παιδιά αναγνωρίζουν τους καλούς ανθρώπους), λατρεύει τα ζώα (και 2 παρατημένα γατιά στο δρόμο πριν κάτι χρόνια ήταν πολύ τυχερά που τα μάζεψε ο συγκεκριμένος άνθρωπος γιατί ένα θα σας πώ: περνάνε ζωή χαρισάμενη!), φτιάχνει τις πιο όμορφες κάρτες γενεθλίων, θα έκανε τα πάντα για ένα πεντόκιλο Nutela και προσπαθεί φιλότιμα να μάθει να μαγειρεύει.

Έχουμε περάσει μαζί αυτά τα χρόνια πάρα πολλά και έχουμε ζήσει και ζούμε, τις πιο όμορφες στιγμές μας αλλά δεν θα πλατιάσω γιατι αλλού θέλω να καταλήξω και έχω και κάτι δέκατα αυτή τη στιγμή που γράφω οπότε ας τελιώνω πριν με πάρει ο ύπνος στο πληκτρολόγιο!

Πολλές φορές λοιπόν έχω, έχουμε, προβληματιστεί (εμείς οι κοντινοί της άνθρωποι) με το ως πότε θα βάζει τους άλλους πάνω από τον εαυτό της, έχουμε ανυσηχήσει γιατι πολλές φορές δεν θέλει να ξεσπάει όταν κάτι της συμβαίνει και την έχουμε μαλλώσει γιατι συνέχεια χαλάει τα λεφτά της με το να αγοράζει δωράκια ακόμα και στον οδηγό του τράμ που την φέρνει κάθε πρωί (παρακαλώ να σημειωθεί ότι αυτό το ποστ δεν ισχύει για την χορηγία σημαντικών ποσοτήτων παγωτού φουντούκι ε Ρηνάκι?).

Θυμάμαι την ημέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος. Όταν βεβαιωθήκαμε ότι όλα πήγαιναν καλά, ενώ όλη μου τη ζωή όταν σκεφτόμουν ποιος θα βαφτίσει το πρώτο μου παιδί διάφοροι υποψήφιοι φίλοι υπήρχαν σαν ιδέα, ποτέ δεν ήμουν πιο σίγουρη για το ότι η ειρήνη θα ήθελα να ήταν η νονά της Μελίνας. Μου αρκούσε ο τρόπος που κοιτάει τα παιδιά και λιώνει.

Ε λοιπον αποφάσισα ότι δεν θέλω να αλλάξει. Γιατι αν αλλάξει δεν θα είναι η Ειρήνη μου. Γιατι χάρη στις υπέροχές της κάρτες η Μελίνα από την γεννησή της θα έχει ένα κουτί από δάυτες να διαβάζει και να βλέπει πόσο καμάρωνε η νονά της γι’αυτήν. Γιατι της φέρνει τα πιο όμορφα δώρα. Γιατι δεν την αφήνει από την αγκαλιά της. Γιατι ήδη οι δυό τους έχουν αρχίσει τα δικά τους. Και εγω τις βλέπω και τις καμαρώνω. Γιατι ξέρω ότι θα είναι δίπλα της ότι κι αν συμβεί.

Αγαπημένη μου, επειδή σε κούρασα καταλήγω: οι φίλοι είναι για να σου θυμίζουν ποιος είσαι και όχι για να σε αλλάξουν. Και είναι εκεί για να σε βοηθούν σε κάθε δυσκολία και να χαίρονται με κάθε χαρά σου.


Σ’αγαπώ πολύ.

New Year's Resolutions ( ή αλλιώς: τι προτότυπος τίτλος post!)

Ε λοιπόν δεν λυπάμαι καθόλου που έφυγε το 2010. Για εμένα δεν ήταν από τις καλύτερες χρονιές. Για μερικούς φέτος ήταν η χρονιά που άρχισαν να πιπιλάνε σιγά σιγά την καραμέλα της "οικονομικής κρίσης". Εμείς, δυστυχώς, την βιώνουμε εδώ και 2 χρόνια. Με τον άντρα μου να είναι (σχεδόν) χωρίς δουλειά πλέον, φέτος η χρονιά ακόμα πιο δύσκολη. Η σχέση μας δοκιμάζεται, τα νεύρα μας δοκιμάζονται, οι αντοχές μας δοκιμάζονται Το μόνο που μένει και μας κρατάει ζωντανούς είναι η Μελίνα. Ούτε ξέρω πώς θα τα έβγαζα πέρα χωρίς το Μελινάκι μας! Φέτος, πιο μεγάλη, είναι στην φάση που μας ξετρελαίνει με κάτι διαφορετικό κάθε μέρα. Μιλάει και συνεννοείται πλέον κανονικότατα (μόλις 19 μηνών), τραγουδάει, μετράει και ξέρει τα βασικά χρώματα. Αυτό όμως είναι ένα post από μόνο του. Σας το χρωστάω. Λέγαμε για την νέα χρονιά. Δεν ξέρω λοιπόν αν η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη, όπως ευχόμαστε όλοι, ξέρω μόνο οτι φέτος θα προσπαθήσω να είμαι λίγο πιό αισιόδοξη και πιό σκληρόπετση για να νατιμετωπίσω αυτά που έρχονται. Καλά ή κακά.
Στις πρωτοχρονιάτικες διακοπές μας φέτος (όπως κάθε χρόνο) το μενού είχε τα πάντα. Πολύ φαί, δώρα, επισκέψεις, φίλους και πολύ παππού και γιαγιά. Σας αφήνω με μερικές στιγμές των γιορτών μας. Καλή χρονιά να έχουμε.

ποιό είναι το δικό μου????


παίζοντας και τρώγοντας φρουτόκρεμα στην αυτοσχέδια σκηνή (made by παππούς)

ξεχάσαμε την κούκλα μας στην Αθήνα αλλά παίζαμε με την κούκλα της μαμάς!

Μούργος. Ο άγρυπνος φρουρός. Και έρωτας της Μελίνας.

Ο Μπαμπάς μας κέρδισε το φλουρί!!

mama's new pj's. (Αχ βρε μανούλα πώς με ξέρεις!xxx)

Το νέο κόλλημα της Μελίνας

I am...

My photo
A proud mom. A fool for love, strawberries, girly stuff, sparkly things and hot bubble baths. I am not a photographer but i adore photography, i am not a chef yet i cook like crazy and i like it! Instagram: instanaf

Dreamers...

Τρελό Shopping!!